.jpg)
In 1794 richtte Geert Reinders, grondlegger van de immunologie, de Sociëteit van Onderlinge bijstand op. Vanaf 2019 is er ter nagedachtenis aan zijn nalatenschap een stichting in ontwikkeling naar hem vernoemd. Met initiatieven en activiteiten die beleefd en erkend zouden kunnen worden als zijnde van een nieuwe School voor Solidariteit.
De huidige tegenslagen als gevolg van het Coronavirus laten geen mens onberoerd. Ieder op een eigen manier en niemand wordt ontzien.
Sommige geraken in of komen juist uit een isolement. De situatie waarin we leven voedt de behoefte naar onderlinge solidariteit, lokaal en mondiaal. Er moet nog wel wat bevochten worden, maar dicht bij huis lijkt toch veel mogelijk. De hele wereld is nog een vraagstuk. Het een kan niet zonder het ander.
We lijken een pad in te slaan van minder verdeeldheid naar meer solidariteit. In de overtuiging dat we hiermee de het virus kunnen overwinnen. Maar wat als dat gelukt is, hoe houden we dit dan vast voor alle toekomstige epidemieën en crisis die de mensheid in de 21ste eeuw kan bestormen?
We kunnen het Geert niet meer vragen. Daarom maar aan jou:
Hoe kunnen we de ingeslagen weg van lokale solidariteit behouden als basis voor een wereldwijde solidariteit?
Meer dan voorheen beseft men nu dat eigenlijk de hele planeet kwetsbaar is, dat dit niet zomaar een idee was. De aarde is op ons aangewezen, anders gaan we samen ten onder.
Er zal geen solidariteit meer komen op basis van klasse of voorgegeven groep, de wereld is vergaand geïndividualiseerd. Zo ver dat mensen ruimhartig willen zijn en voorkomen dat anderen profiteurs zijn. En omgekeerd.
Ik denk niet deze ‘hernieuwde’ motivatie als vanzelf zal groeien ten behoeve van het vormgeven van een nieuwe solidaire samenleving. In gedachte Geert, zullen (nieuwe) verenigingen de beoogde ‘hechting’ tussen mensen helpen dit te organiseren en faciliteren. Om daarmee weer samen autonome zeggenschap te bevechten, in de werking van organisaties, instituties en meer.
Bij voorkeur dichtbij, omdat je daar op elkaar kunt vertrouwen, de erkenning van het individu en het belang van samen kunt funderen. Daar kun je bijvoorbeeld ook het gebruik van je persoonlijke data overleggen. Maar ook doelen, behoeften en taken van mens en organisatie verder brengen. Deze nieuwe vereniging helpt je je angst om te kort te schieten of om iets te missen te overwinnen.
Dat zouden we toch moeten kunnen vasthouden. Niet meer naar oude rollen en instituten, maar wat we samen met en voor elkaar willen bereiken. Daar zit de grote uitdaging.
Alleen als het lokaal lukt, zal het ook op andere plekken kunnen. Overal een beetje anders, maar uiteindelijk de hele wereld.
Lokaal dorp voor dorp, buurt voor buurt raakt iedereen die dat wil (weer) betrokken bij iedereen en lost eenzaamheid snel op.
Verder zou Geert versneld lokaal voedsel produceren, van en door mensen uit de dorpen en buurten. Hij zou hier zelf het grote voorbeeld van worden.
En o ja, spelletje doen via smart phone voor eenzaamheid tussendoor...