Na zijn jonge werk als molenaarsknecht werd Reinders paardenkoopman, boer en veehandelaar. Zijn runderen werden getroffen door de pest.

Hierdoor raakte Reinders betrokken bij de weinig succesvolle proeven van professor Camper van de Rijksuniversiteit Groningen om de runderpest (veepest) preventief te bestrijden.

Leergierig onderzoeker en ontwerper voor het bestrijden en voorkomen van ziektes
Vertrouwend op zijn eigen intuïtie en waarnemingsvermogen deed hij zelfstandig proeven op zijn eigen veestapel. Ondanks dat dit ook een deel van zijn eigen veestapel kostte, boekte hij bijzonder goede resultaten. Zijn visie, pragmatische vindingen en kennis deelde hij in 1774 met Stadhouder Willem V van Oranje-Nassau. De resultaten werden ook gepubliceerd in een brief aan de professoren Camper en zijn collega Munniks.

Camper gaf daarna bekendheid aan het werk van Reinders in het buitenland, echter zonder daarbij Reinders te vermelden, alsof hijzelf deze grootse prestatie voor de ontwikkeling van Immunologie had geleverd. Reinders was immers geen erkend wetenschapper, maar boer en veehandelaar.

Vanaf 1774 werden op basis van de methode Reinders eerst alle dieren ingeënt en na enkele jaren ervaring wist hij het resultaat te verbeteren. Sinds het begin van de 20e eeuw komt runderpest niet meer voor in Europa.

Vanuit hetzelfde perspectief lukte het Reinders in 1786 om boeren en handelaren de verplichting op te leggen om betere hygiëne op te leggen, waardoor nieuwe en andere ziektes vermeden konden worden.

Geert Reinders is vandaag erkend als de grondlegger van de Immunologie wetenschap.

In 1809 werd Reinders benoemd tot correspondent van het pas opgerichte Koninklijk Instituut van Wetenschappen, Letteren en Schone kunsten, de voorloper van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en in 1814 werd hij erelid van het Natuur- en Scheikundig Genootschap te Groningen.